Column van de maand

De dag die je wist dat zou komen….

....mijn 6 decembergevoel

'Het is voor een adviseur niet altijd makkelijk om te onderkennen
Maar dit vak maakt dat je je soms tot bescheidenheid moet bekennen
Als je voor de zoveelste keer verrast bent over de verschillende rationaliteiten
Die mensen gebruiken om elkaar te overtuigen van allerlei rariteiten
Bij de soms verbijsterende discussie over onze Pieten en Klazen
Blijft het de adviseur in mij toch al jaren enorm verbazen'

Op ‘the day after’ na onze sinterklaasviering is het een wat katterig gevoel dat mij altijd weer bekruipt. Wekenlang leven we (zeker als je kinderen hebt) naar een groots volksfestijn toe, staan alle etalages in het teken van de Sint, en is op TV het Sinterklaasjournaal belangrijker dan het 8-uur nieuws. En dan opeens…. alles ‘back to normal’ op 6 december. Ik liep vandaag door Enschede, en zie: een wat druilerig weer, de stad weer ‘gewoon’ de stad, en de mensen zijn lekker aan de wandel, zonder gejaagdheid, slepend met enorme tassen vol pakjes en cadeautjes. Raar…

Op het werk is het niet anders. Maar opeens besef je je dat de eindejaarsrush zich weer aandient. Iedereen wil dan plots nog van allerlei dingen afmaken, want ‘het jaar is weer bijna om’. Hectische toestanden dienen zich aan, maar dan om vol in de stress tot diep in de nacht te mailen, stukken te produceren en nog allerlaatste outlook verzoeken in tal van agenda’s te boeken. Raar…

Zo op het eind van het jaar denk ik dan wel eens: kunnen we de kunst van het vragen stellen niet ook in de decembermaand eens tot volle wasdom brengen? Voor een organisatie adviseur zou dat toch een vanzelfsprekendheid moeten zijn. Maar we zijn ook ‘gewoon mensen’… die wat mij betreft tóch het maatschappelijk debat, in alle bescheidenheid, een duwtje zouden kunnen geven met onze positieve...

Lees verder...