Column van de maand

Ooa plus ROA is NOA?

Sommige dingen zijn historisch verklaarbaar, maar daarmee nog niet ook toekomstbestendig. Ik denk daarbij aan zaken die vanuit het verleden heel goed te begrijpen zijn, maar die daarmee niet vanzelf ook de beste kansen bieden voor de toekomst.

Een mooi voorbeeld daarvan vind ik zelf dat we in Nederland sinds begin jaren zeventig (toen de bureaus zich afsplitsten) zowel de Orde voor organisatiekundigen en -adviseurs (Ooa) als de Raad voor Organisatie Adviesbureaus (ROA) kennen als vertegenwoordigers van het adviesvak.

Op zich kan ik best begrijpen dat de bureaus zich op enig moment onvoldoende vertegenwoordigd hebben gevoeld als onderdeel van de Orde en daarom besloten zich af te splitsen in een eigen Raad, met als gevolg twee aparte verenigingen voor adviseurs en voor adviesbureaus. Maar dat was vroeger…

Inmiddels leven we in een andere tijd waarin het merendeel van adviesbureaus is doorontwikkeld tot netwerkorganisatie, waardoor de scheidslijn tussen adviseurs met en zonder dienstverband steeds dunner is geworden. Tegelijk zien we dat veel zelfstandig adviseurs in de loop der jaren aansluiting hebben gevonden bij (al dan niet digitale) platform-organisaties die hen een gedeelde thuisbasis bieden of (op meer of minder structurele basis) samenwerking zijn aangegaan met bureaus.

Met andere woorden, de grens tussen adviesbureau en adviseur en de afstand tussen organisatie en professie is in de loop der tijd steeds minder scherp geworden. Zou dat voor de Raad en de Orde dan ook niet verstandig zijn?

Het lijkt erop dat de wijze waarop we de verenigingen hebben georganiseerd achterloopt op wat er speelt in de praktijk van onze leden. En daar komt nog iets bij, naar mijn idee.

Als bestuur van de Ooa zijn we druk doende met een ingrijpende vernieuwing. Zo zijn we bezig de financiële huishouding weer goed op orde te krijgen, het verenigingsmanagement te vernieuwen en via de ‘innovation journey’...

Lees verder...