Column van de maand

Complementaire professionaliteit?

Binnenkort komt de Wetenschappelijke Raad (WR) van onze Orde weer bijeen. Deze Raad faciliteert de interactie tussen theorie en praktijk in de vereniging, en stelt zich ten doel de spanning die tussen beide kan bestaan productief te maken.

Zo is er in de afgelopen periode gesproken over advisering in het ‘post truth’ tijdperk, waarin feiten en meningen bijna onontwarbaar door elkaar lijken te lopen en de waarheid die zich aan ons opdringt steeds meer het product is van framing. En natuurlijk is (en wordt) er binnen de WR ook nagedacht over de competenties en capaciteiten die nu en in de toekomst van een impactvolle adviseur gevraagd worden.

Een belangrijk agendapunt vormt in dat kader al enige tijd de herziening van de zogenaamde ‘BoKS’. Dat is een acroniem die staat voor ‘Body of Knowlegde and Skills’. De meest recente versie van de BoKS is vastgesteld door het bestuur van de Orde in 2012 en is bedoeld als een hulpmiddel om helder te krijgen welke gemeenschappelijke verwachtingen en eisen er gelden in het professionele domein van de organisatieadviseur. Het laat zich lezen als een dappere (en naar verluidt ook destijds al hevig omstreden) poging een leidraad te formuleren voor de beroepsuitoefening.

Het adviesproces is in de BoKS uitgewerkt in opeenvolgende fasen en ook de minimaal benodigde competenties in dat proces worden geduid; allemaal met als doel om de kern te bepalen van het adviesvak en ook de begrenzingen aan te geven.

Ik vind het interessant leesvoer voor alle leden van de Orde, al was het maar om te reflecteren over de verhouding tot de actualiteit van ieders eigen professionele adviespraktijk. Interessant én ingewikkeld is vooral de poging om tot grensbepaling te komen en aan te geven wat nu wel - en (bij implicatie) wat niet - tot een professionele uitoefening van het adviesvak gerekend mag worden.

Zonder nu meteen uit de school te klappen kan ik melden dat...

Lees verder...